Al 2,5 jaar op zoek naar vermiste Sidney Lute (2024)

Niet lekker in z'n vel
Voordat Sidney op de trein naar Frankrijk stapt, boekt hij twee keer een huisje voor zichzelf alleen in Nederland. Drie weken Groesbeek en drie weken Den Oever. 'Ik ben op vakantie,' appt hij terug als z'n moeder vraagt of hij langskomt. Maar helemaal gewoon is zijn vakantie toch niet. "Tegen de beheerder van het huisjespark in Den Oever heeft hij namelijk verteld dat hij niet helemaal lekker in z'n vel zit," zegt z'n moeder.

Lees ook: Ouders vermiste Sidney Lute blij met Deliveroo-actie: "Hoe meer aandacht hoe beter"

Het is hard werken om aandacht te krijgen voor de vermissing van Sidney. "Het is een jongen, geen meisje. Bovendien is hij meerderjarig en komt het blijkbaar vaker voor dat jongens van zijn leeftijd gaan zwerven," vertelt Natasja. Allemaal redenen dat niet alle alarmbellen gaan rinkelen bij de betrokken instanties. "Er zijn geen verdachte omstandigheden. Politie en justitie hebben daardoor moeilijker toegang tot bijvoorbeeld bankgegevens, telefoonverkeer of camerabeelden."

Camerabeelden
De achterblijvers weten uiteindelijk te achterhalen wanneer Sidney voor het laatst zijn telefoon gebruikt - in Straatsburg dus - en of hij nog heeft gepind na vertrek, wat niet het geval is. "Omdat het allemaal zo traag gaat, waren we te laat om de camerabeelden van station Straatsburg nog op te vragen. Die waren al gewist. We hebben dus geen bewijs dat Sidney is ingestapt in de trein naar Colmar."

Al haar vrije tijd steekt Natasja in de zoektocht. "Ik ben inmiddels dertien, veertien keer in Frankrijk geweest om te zoeken." Het is een gigantisch groot gebied. "In het begin heb je de illusie dat je achter ieder boompje kan zoeken, maar dat is onmogelijk." Daarom flyert ze ook op de plekken waar hij geweest kan zijn. "Soms komen er tips binnen, dan gaan we nog gerichter zoeken en aanbellen."

Jos B.

Ze krijgt regelmatig hulp van de Nederlandse stichting Signi, die met speurhonden het gebied uitkamt. Gek genoeg zoekt diezelfde stichting in precies dat gebied ook meerdere malen naar Jos B., die verdacht wordt van de moord op Nicky Verstappen. De twee zaken lijken tot op heden los van elkaar te staan.

De vermissing van Sidney heeft grote impact op het leven van Natasja. "Vroeger maakten we leuke uitstapjes en hadden we kleine zorgen, dat is nu helemaal anders." Er is overduidelijk een tijdperk voor en een tijdperk na zijn vertrek. "Ik lach natuurlijk wel weer eens om een grapje, maar ik kan nooit meer zo voluit leven als voor Sidney's vermissing."

Grote broer

Ook voor de rest van het gezin is het zwaar. "Voor mij is het moeilijk, maar de andere kinderen missen hun grote broer eveneens iedere dag. Daar krijgen ze begeleiding bij." Hun leven staat grotendeels in het teken van de zoektocht. "Een tijd geleden gaven de kinderen aan dat ze graag eens ergens anders heen op vakantie wilden, niet weer naar Frankrijk."Het wordt Portugal en Natasja combineert automatisch het aangename met het noodzakelijke. "Wie zegt dat hij nu nog in Frankrijk zit? Ik heb de flyers in het Portugees laten vertalen en we hebben ze ook daar uitgedeeld."

Min twintig

Want de winters zijn koud in de Vogezen. "Het kan min twintig graden worden. Dat overleeft hij niet, tenzij hij naar een stad trekt," vertelt Natasja. Sidney heeft enige kennis van overleven in de natuur. "Hij heeft zich daar wel in verdiept, maar of de theoretische kennis voldoende is, weet ik niet."

Bij het leegstaande ziekenhuis in de Vogezen hebben ze Sidney niet gevonden. "Het is een vrijplaats voor krakers en hippies, maar heel druk," zegt Natasja. Als Sidney er al geweest is, is hij snel weer verder getrokken, denkt ze. "Hij houdt van rust en wil liever alleen zijn."

Wel kwijt, niet verloren

Natasja sluit zelfmoord niet uit. "Als hij een einde aan zijn leven heeft gemaakt, dan is dat ook een bewuste keuze geweest." Uiteraard een trieste beslissing, maar voor Natasja is de onzekerheid op dit moment het allerergst. "Zolang ik geen antwoorden heb, kan ik niet rouwen om het verlies. Als moeder kan ik hem niet loslaten."

Er zijn nog een aantal scenario's mogelijk. Zo gaat er een gerucht dat Sidney zich zou hebben aangemeld bij het Franse vreemdelingenlegioen. Deze afdeling van het Franse leger laat buitenlanders toe en geeft ze de mogelijkheid zich onder een andere identiteit in te schrijven. Tot op heden is er geen bewijs gevonden voor deze theorie.

Angst om aan te bellen

Ook is het goed denkbaar dat Sidney - als hij nog leeft - niet durft terug te keren naar huis. "Dat komt blijkbaar vaker voor bij weggelopen jongens," zegt Natasja. Bij vertrek denken ze niet aan de achterblijvers, maar als ze na een tijd willen terugkeren, neemt de angst toe. "Ze zijn bang dat het thuisfront boos is en ze niet meer wil zien. Dat maakt de stap om aan te bellen erg groot."

Natasja houdt er daarom altijd rekening mee dat ze haar zoon zomaar op straat kan tegenkomen. "Als ik een jongen met een capuchon over z'n hoofd zie lopen, moet ik hem even in de ogen kijken." Vooral in Frankrijk is ze alert, ook al zoekt ze niet alleen meer naar de jongen met de frisse uitstraling op de flyer. "Waarschijnlijk heeft hij nu lang haar en een baard en ziet hij er verwilderd uit, ik hou mijn ogen voor alles open."

Natasja vertelt hier hoe ze altijd om zich heen kijkt:

(Tekst loopt door onder video.)